Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Under Pressure

Είμαι άντερ πρέσιαρ αγαπητέ αναγνώστη.

Είμαι άντερ πρέσιαρ, τζαι όποτε είμαι έτσι, πιάνουμαι παντού, πιάνουν με κάτι περίεργοι πόνοι στο σώμα μου, εν ξέρω τι μου γίνεται.

Που τη Δευτέρα εν εμπορούσα να περπατήσω. Εμπορούσα δηλαδή, αλλά τα πρώτα 3-4 βήματα ήταν κουτσά κουτσά, ώσπου να μάθει το πόδι να πατά με τρόπο που να μεν πονεί. Εν ξέρω τι μπορεί να φταίει. Κάθουμαι πάνω τους επειδή εκρυάδησε για να βράσουν, τζαι τεντώνεται κανένα lingament; Φταίει που με πιττώνυν τα σκεπάσματα άμα τζοιμούμαι επειδή εν κοντό μου το κρεβάτι;
Επίσης πονεί με η πλάτη μου.
Τζοιμούμαι με 1000 ζόρια, τζαι που την προσπάθειά μου να μεν πονώ όπου τζίζει το μαξιλάρι, ξυπνώ πιασμένη τζαι που την άλλη.
Εννοείται ότι άμα τζίσεις την πλάτη μου εν ούλλη ένα πράμα ενιαιο, εν έχει να πεις δαμέ έχει "κομπούι" τζαι άρα είσαι πιασμένη. Εν ένας κόμπος ολόκληρη η πλάτη.

Τζαι γενικά οι μέρες έννα πολλά σούπερ γουάο. Εξαντλήθηκα. Εν ξέρω τι εν τούτο το πράμα, αλλά τον τελευταίο καιρό όποτε φκω έξω, έρκουμαι σπίτι άρρωστη. Μάχουμαι να κρυολογήσω τζαι πειράζει με; Εν εκατάλαβα.
Έχω τζαι τούτον τον αναθεματισμένο βήχα (που η αλήθεια να λέγεται εν κάμνω τζαι κάτι για να φύει) που τον Αύγουστο τζαι κουράζει με.
Νυστάζω συνέχεια, τζαι εν τζοιμούμαι όσο τραβά η όρεξή μου, άρα ξυπνώ κουρασμένη.
Στη δουλειά μιλώ παραπάνω στα τηλέφωνα από ότι συνήθως (είμαι τύπος του email κατά τα άλλα) επειδή είμαι μόνη μου, τζαι επειδή εν έχω earpiece πιάνουμαι παραπάνω. Κουράζουμαι παραπάνω γιατί κάμνω τα ούλλα μόνη μου, τζαι εν λογικό με 300 deadlines την ημέρα να έχω το άγχος να μεν μου φύει τίποτε τζαι να την πληρώνουμε.

Τζι άμα ξαπλώσω τζαι κλείσω τα μάτια μου να κοιμηθώ τούτη η ένταση φκαίνει μου σε εικόνες. Βλέπω (τζαι σχεδόν μυρίζομαι) αίματα. Να τρέχουν, να εν ζεστά, να κάμνουν λιμνούες, σχήματα, να βρέχει τζαι να στάζει μέσα νερό, να αραιώνει το αίμα τζαι να χάνει τζείνη την πηκτή υφή του, το ωραίο του σχήμα, τζαι να γίνεται μια ξιμαροκολύμπα ροζ διάφανη. Τζαι να βρωμεί. Τζαι να σκύβω κάτω να με δω τζαι να να συνειδητοποιώ ότι το αίμα ξεκινά που τα χέρια τζαι τα πόδια μου, που τους ώμους μου, που το λαιμό μου, τζαι να είμαι ολόκληρη καλυμμένη με αίματα, τζαι να κλαίω, τζαι να ανοίω τα μάτια μου ξαφνικά για να σταματήσω να βλέπω τούτο το πράμα, τζαι να εν όντως κλαμένα τα μάτια μου, τζαι να με πιάνει το παράπονο γιατί να βλέπω έτσι πράματα τζαι να βασινίζω το μυαλό μου.

Έννα προσπαθήσω να βάλω άδεια που την Τρίτη μπας και συνέλθω λίο, να δω τι θα γίνει.
Ελπίζω εσύ να διανύεις καλύτερη περίοδο που μένα.
Σε αφήνω με τραγουδάκι, που δεν είναι το άντερ πρέσιαρ, αλλά άλλο από Queen βεβαίως βεβαίως.

8 σχόλια:

μισ πσαροκόκαλο είπε...

1. θα πεις του μαστρου να σου πάρει εκείνο το μαραφέτι για το αυτί.
αν δεν δεχτεί αγόραστο μόνη σου.
2. πήγαινε σε κανένα ρεφλεξολόγο να σε πιέσει, να σε ισιώσει, να στρώσεις βρε παιδί μου.
3. εκτός από χορό ξεκίνα και λίγη γυμναστική για ενδυνάμωση της πλάτης.κολ μι για καλο γυμναστήριο.

παρακαλώ.
θα σου τηλεφωνήσει η γραμματέας μου για το λογαριασμό.

Unknown είπε...

Πιασε αδεια να χαρεις. Αγχωσες με μονο που σε εθκεβαζα!
Εν υπερκοπωση που επαθες dear

Moonlight είπε...

Μις, δεν το θέλω το μαραφέτι. Απλά δεν θέλω να μιλώ στο τηλέφωνο. Προτιμώ να γράφω. Όταν δεν είμαι μόνη στο γραφείο είμαι οκ με τους πελάτες μου.
Θα πάω, έτσι είπα. Για την πλάτη, είναι από τα σημεία όπου έχω μύες και είναι καλοί. Φαντάσου ότι οι ορθοπεδικοοί μου λένε να παρατήσω τις ασκήσεις που κάνω λόγω σκωλίωσης επειδή δεν μου προσφέρουν κάτι. Γυμναστήριο δεν πάω μέχρι να τελειώσω τη πτυχιακή πάντως. (Μην πω τίποτα για τα λεφτά......)
Το λογαριασμό είπαμε να τον κανονίσουμε καιρό τώρα αλλά αντιλαμβάνεσαι σε τι φάση είμαι...

Cypriopoul (la) θα ζητήσω κι ελπίζω ότι θα κανονιστεί. Έχω να παίρνω πάντως. Υπολόγιζα τωρά, αρχές του μήνα, και Χριστούγεννα να έχω άδεια. Έννα δείξει. Εκατάλαβες, εν έκαμα διακοπές φέτος.

μισ πσαροκόκαλο είπε...

Δεν ήξερα ότι έχεις σκολίωση.
Της αδελφής μου η σκολίωση είναι τόσο άσχημη που θα έπρεπε να καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι χρόνια τώρα.
Ξέρεις τι κάνει; Τρέχει κάθε μέρα μια ώρα και έχει ξετινάξει όλες τις προγνώσεις των γιατρών.
Άκου τους γιατρούς που σε κουράρουν αλλά μέχρι ενός σημείου.

Ina είπε...

Θέλεις χαλάρωση σώματος και πνεύματος. Δεν έκαμε διακοπές?!Καλά και αντέχεις! Πίντωσε πάνω σε Σ/Κ καμιά μέρα, να κάμεις long-weekendνα φέρεις τον νου σου έτσω και λίγο.

Το γιόγκα, το πιλάτες και η ποδηλασία βοηθούν στην ενδυνάμωση της πλάτης και να ηρεμήσεις. Για τα 1τα 2 έχω φθηνές λύσεις υπόψην μου αν μπορείς να βρεις 2 ώρες την εβδόμαδα . Αν ενδιαφέρεσαι mail me.

Περαστικά.

xxxx

Moonlight είπε...

Μις, έχω αλλά είναι κληρονομική και λιγη. Άσεπ ου το μεγαλύτερο μας θέμα ήταν κατά την εφηβεία και πλέον είναι μικρότερος ο κίνδυνος. Και δεν κουράζομαι με ασκήσεις πλάτης, πραγματικά!

Ίνα θα σου πω αν είναι, αν και δεν θέλω να βρω άλλες δικαιολογίες, ΠΡΕΠΕΙ να τελειώσει η εργασία, και μετά όλα τα άλλα που περιμένω καιρό τώρα. Το μεγαλύτερο μου θέμα με αυτά είναι ο καρπός μου που κάνει περιορισμένες κινήσεις. Γι'αυτό σταμάτησα και το σύγχρονο που ήταν απίστευτη γυμναστική. :(

Unknown είπε...

πραγματικα διαβάζω και μένω έκπληκτη ΤΙ μπορεί να αξίζει τόσες θυσίες?
καταλαβαίνω να δουλεύεις σκληρά για τα θέλω σου άλλα εσύ δαμε επερίγραψες σκηνές αιχμαλωσίας!
ps: get your oun sunlight! :P

Moonlight είπε...

Μαρία δεν είναι η δουλειά το πρόβλημα. Αυτό που λέω με τα deadlines είναι η φύση της δουλειάς μου. Απλά δεν ξεκουράστηκα όπως έπρεπε και φκαίνει μου η κούραση. Γενικά εν προσέχω τον εαυτό μου πολλά καλά μάλλον. Πρέπει να ξαναμπώ σε πρόγραμμα. :)